Vader en zoon Dobbeleers verwelkomden de 25 ingeschreven leden aan de ingang van de Zoo. Iedereen netjes op tijd en de zon was van de partij. De tocht kon beginnen. Eigenlijk vulden de twee gidsen elkaar wonderwel aan. Na een intro over wat en hoe V1 en V2 bommen te herkennen waren wandelden we naar het UGC gebouw. Daar was de zwaarste ramp en velen ontdekten letterlijk de herdenkingssteen onder hun voeten. Cinema Rex is en zal altijd een begrip blijven bij vele Antwerpenaren.
Op de Teniersplaats kregen uitleg over de tweede zwaarste V-ramp. De Meir wandelden we tot aan de Meistraat en kregen het verhaal te horen van de V-bom in de boerentoren. De weg zetten we verder door met een passage langs de Dames. Via de Academie en het Sint-Jansplein gaan we uiteindelijk tot in de Twee Netenstraat. Onderweg op de Dambrug werd er ook heel wat verteld met mooi fotomateriaal. Tenslotte eindigden we aan de “Blok”, waar Wim woonde met zijn familie. Hier vertelde vader Dobbeleers het verhaal van de twee bominslagen en waarbij hij zijn twee jongere zusjes verloor.
Hij sloot af met een mooi zelfgeschreven gedicht:
Werd het geen tijd? Eindelijk bevrijd!
Iedereen gelukkig en blij. De bezetting is voorbij.
Vrede! Helaas, het was enkel dromen, want het ergste moest nog komen.
V-bommen raasden door het luchtruim!
Huizen veranderden in puin. Angst en verschrikking waren groot!
Bommen strooiden vernieling en dood!
Ze teisterden de stad aan de stroom. Vrede! Het was een ijdele droom.
God wij hebben veel geleden. Geef ons hoop, geef ons vrede!
Vrede voor altijd!
Dan eerst zijn we werkelijk bevrijd!
